pomarańczowo

Na początku bardzo się bałam. Nie wiedziałam, jak to będzie z grubością włóczki i szydełka, z dopasowaniem rozmiaru no i z efektem końcowym - ale spróbowałam. W końcu dlaczego nie? :) Moja (a właściwie córki) pierwsza szydełkowa spódniczka. Przyznam szczerze - że nie pierwsza, tylko druga, bo bez prucia się nie obeszło i debiut spowrotem wylądował na motku, ale jak ktoś coś robi pierwszy raz, to wszystko jest możliwe. Spódniczka była gotowa (dla mnie - piękna, dopasowana) ale niestety moje dziecię stwierdziło, że prześwituje i w takiej nie wyjdzie :( Konieczna okazała się podszewka (ja i podszewka hahahaha). Wszyłam, co mi tam - jak umiałam. Niestety w dopasowanej kiecce, podszewka uniemożliwiła siadanie - była za wąska (nikt wcześniej nie planował wszywania czegokolwiek do środka). Sprułam więc, do zera i zaczęłam od nowa. 

Teraz podoba się i mi i Małej :)

Z tyłu, zapinana na guziczek, ale że znalazłam sposób na zrobienie sznureczka na szydełku i koniecznie musiałam go wypróbować - spódniczka jest także wiązana :)

Tak więc mam za sobą pierwsze próby - ufff. Najważniejsze że właścicielka zadowolona - to daje motywację do kolejnych prób :)

No i jeszcze: wzór zaczerpnięty z tej strony a pomysł na wykonanie sznureczka od Agnieszki (dziękuję) :) Włóczka YarnArt, szydełko 2mm.